Schrijverij

Schrijverij

Veel met anderen bezig zijn oké maar nu eens met mijzelf zodat dit in balans blijft daarom ging ik een cursus volgen bij Het Onkruidcollege de leergang van “Spiritueel Schrijven” ik heb het voor mijzelf  “Schrijverij” genoemd. Het is een fantastische boeiende cursus die de veelzijdige  Saskia de Bruin heeft geschreven voor dit college. ” Eerst  zaaien dan oogsten ” is een van mijn geliefde spreuken. Wat ik heel leuk vind is onder andere het Dialoogschrijven, Elfjes maken van elf woorden en korte verhalen en gedichten schrijven. Ik wil ze graag met jullie gaan delen:

getuigschrift

Ik heb het schrijfhandboek gekocht van Saskia de Bruin: Creatief reflectief expressief en therapeutisch schrijven.

Ons kleinkind Florine stelt aan mij de vraag opdracht van haar school of ik mee wil werken aan een interview “Hoe kijk je tegen de dood aan Oma?” ik denk dat doe ik wel even, dus niet…ik voel nu dat er een steen op mijn maag komt te liggen ik begin te transpireren en krijg het niet voor elkaar om deze vraag op de gewone manier te beantwoorden dus nu op mijn manier in de vorm van een beeldend verhaal wat ik op de schrijverijcursus heb geleerd.

Hier mijn dialooggesprek met De Dood:

Ik ga op weg ik zie in de verte allemaal deuren ik loop er naar toe. De deuren zijn voorzien van namen op een deur staat DE DOOD. ik zie er tegenop om deze zware grote deur te openen maar de deur spreekt mij vriendelijk toe en zegt:”wees niet bang open mij.” Ik open de deur…ik zie een soort grot het is er schemerig ik zie De Dood aan een kleine tafel zitten met een groot namenboek voor zich, ik moet gelijk aan Sinterklaas denken. Wij stellen ons aan elkaar voor hij nodigt mij uit om tegenover hem te gaan zitten. Ik zeg: je voelt zo bedreigend aan voor mij en je neemt levens af, dat is mijn taak zegt De Dood doodnuchter en jij zult er ook aan moeten geloven net als iedereen…ik voel me weer heel bang worden, maar Hij stelt mij gerust en zegt het is gewoon een overgangsfase meer niet, je maakt er een drama van, ik help je alleen maar bij dit proces. Hoe ga ik dat doen vraag ik Hem? Probeer alles los te laten trek je aardse jas uit, vergeef jezelf en anderen and go with the flow, dat is toch jouw levensmotto? Ja, ik begin me meer op mijn gemak te voelen. Ik neem afscheid en ik voel me rustiger de grote steen die op mijn maag lag is verdwenen. Hij opent de deur voor mij en ik neem afscheid en ik stap opgelucht Het Leven weer in en ik voel als ik buiten sta bevrijd van bijna al mijn doodsangsten…

Florinelief suc6 met het uitwerken en inleveren van je werkstuk, fijn dat je mij hebt uitgenodigd en dat ik een steentje mocht bijdragen.
Dikke kus van Oma Bea Crea

Verhaal 2: ik reis om te reizen:

Als ik deze mantraspreuk hardop zeg slaan de kanjers van reisberen  die mijn pad blokkeren op de vlucht.

Ze hebben een naam en ze heten: angstbeer, de kleding wat trek ik aan beer, de te snelle roltrapbeer, de zorg makende beer, ben ik wel op tijd zijnde beer, de wc beer, de cipierbeer, de wespenbeer, onbekende wegenbeer.

Het zijn er nog al wat.

Als ze de baas over mij willen spelen zeg ik hardop mijn reismantra.

“Ik reis om te reizen”  herhaal ik nogmaals  tegen iedere beer en daarbij kijk ik de beren diep in hun ogen.

Ze weten niet waar ze het zoeken moeten en weten zich geen raad, dat is nu eens de omgekeerde wereld, dan weten ze nu precies hoe ik me altijd voel.

 

Het wordt dan rustig in en om mij heen en zet dan mijn eerste stap op weg zonder al die beren en kan ik eindelijk genieten.

Bea Crea ©

Verhaal 3: De wispelturige villa:

Vier weken gaan mijn man en ik oppassen in een villa met zwembad. Van huisuit hebben wij deze luxe nooit gekend en wij willen dit nu eens ervaren. We nemen het hoognodige mee en al gauw staan we voor het automatische hek waarvan wij de code hebben gekregen. Onze botsauto wordt op de oprijlaan gezet en wij gaan de villa verkennen. De kater kijkt ons vragend aan en ik vertel hem dat we hem komen vertroetelen, hij scheert langs onze benen om een geurtje achter te laten ter kennismaking. Veel hightech in de pas verbouwde villa met een druk op de knop gaan automatisch de gordijnen open en dicht, de lichten aan en uit, de display in de keuken is een uitkomst als je niet meer weet hoe alles aan en uit moet ondanks het draaiboek, dan zet je gewoon alles in de slaapstand en alle gordijnen gaan dicht en de lichten worden gedoofd. We gaan de bovenverdieping verder bekijken de slaapkamers met heerlijke bedden en airco. Ik heb veel verstand van de computer al zeg ik het zelf maar hier wordt mijn horizon verbreed ik weet nu precies hoe alle hightech werkt als deze het doet:-))

De volgende dag wat we aanraken wat met elektriciteit heeft te maken ging stuk, wat is dit nu? doen we iets verkeerd of zijn we een stel “oenen” opeens geworden ? We beginnen ons onbehagelijk te voelen, want het zijn toch de spullen van een ander. Het begint te regenen vergezeld van een kort onweer. De automatische hekken weigeren dienst, nu weet ik hoe een gekooid dier zich moet voelen… dus op weg naar de stoppenkast en daar zien we dat twee stoppen zich als buitenbeentjes gedragen. Wij roepen ze tot de orde door hun knoppen weer in de goede stand te plaatsen daarna gaan we naar buiten om te kijken of ze open gaan het grote hek wel het kleine hek heeft er nog geen zin in.

Ik probeer deze aan de praat te krijgen er loopt een vrouw langs met twee zeer kleine hondjes wij groeten elkaar ze lopen door, maar een hondje komt terug en gaat voor het kapotte hek staan. Ik roep tegen de mevrouw die bijna uit het zicht is verdwenen : “mevrouw, mevrouw, ze loopt terug en ik zeg tegen haar: “ik geloof dat uw hondje komt solliciteren als waakhond, omdat het ene hek niet meer open gaat. We praten nog twintig minuten lang door over het gesloten hek. Ik nodig haar uit  om in de tuin verder te praten en daar hebben we nog drie kwartier doorgepraat, we zitten op dezelfde golflengte en al gauw werden onze mobiele nummers uitgewisseld. De vrouw stapt op, omdat ze nog steeds niet heeft gegeten…en ik ga de villa binnen en tot onze schrik zien we dat de kater door het prachtige grote gordijnscherm is gesprongen…onze verslagenheid is groot. Gelijk de eigenaren van de villa opgebeld, ik denk ze zetten ons nu gelijk de villa uit!! maar het tegendeel is waar, wat een schatten. De laatste dag van het oppassen is aangebroken. We pakken onze koffer in en willen net wegrijden tot opeens het alarm afgaat wat niet aanstaat…display meldt uw keukendeur is niet goed afgesloten… we sluiten deze deur opnieuw goed  af en het alarm houdt op, als hazewindhonden gaan we er vandoor naar ons eigen appartement met één knop. We  hebben ondanks alles lekker gezwommen en toch nog heerlijk geslapen en genoten van de tuin.

De bewoners van de villa vertellen ons dat wij geen oenen zijn, maar dat er een piekspanning is geweest in het huis, alles is weer hersteld door de werkmannen met hun gouden handen en wij liggen weer rustig op een oor.

De naam van de villa en van de bewoners zijn niet vernoemd, dat willen wij graag zo houden.

Op aandringen van vrienden die mij gezegd hebben hier moet je een verhaal over schrijven ben ik overstag gegaan.

Bea Crea ©

Verhaal 4: in gesprek met het kunstenaarstalent:

Vandaag ben ik de koningin en ik draag  een hemelsblauwe koningsmantel daar past mijn gouden kroon en gouden muiltjes prachtig bij.

Ik ga naar buiten en loop op het strand ik voel heel veel ruimte om mij heen en ik  ruik de frisse lucht en ik hoor het gekrijs van de meeuwen en ik zie een hemelsblauwe lucht ik proef het zilte zout op mijn koninklijke lippen.

Midden op het strand staat een Aziatische troon voor mij klaar met een turkooise blauwgroene zijden kussen erin ik neem plaats en maak me innerlijk stil.

Ik nodig mijn kunstenaarstalent uit het ziet eruit als Rembrandt van Rijn het zit tegen over mij gewoon op een aangespoelde boomstronk verschil moet er wezen:-))

Ik vraag aan mijn talent:”Wat is jouw rol in mijn koninkrijk?”

Het antwoord:”het is mijn taak om schoonheid te scheppen in de vorm van helende kunst waar mens en dier baat bij hebben.

“Wat heb jij hiervoor nodig? vraag ik

“Ik heb U nodig majesteit om deze rol te vervullen  want onze samenspraak is goud waard.”

“Waarom heb je mij nodig?”

“Om door te kunnen gaan met mijn taak maar U houdt mij er vanaf U blokkeert mij soms want U heeft weinig zelfvertrouwen Majesteit en dat komt mijn talent niet ten goede, dat zwakt mijn scheppende energie behoorlijk af. Afwijzing en beinvloeding van mensen raken U diep en hierdoor raakt U van slag U laat dan de moed zakken en uw enthousiasme varen, maar u krabbelt steeds weer op bravo maar nu eens vol zelfvertrouwen ook als het niet altijd van een leien dakje gaat, want de door U genomen hobbels…daar groeit mijn talent van.

“Ja, dat is waar ik heb met plezier een geboortemandala leren maken”.

“Ziet U wel U krijgt er iets voor terug voor uw genomen inspanningen héél goed daardoor kan mijn talent doorgroeien en steeds meer uitstralen.

“Ja, wij hebben elkaar broodnodig heb je nog een boodschap voor mij?

“Jazeker ga met veel vreugde door heb geduld met uw zelf speel en geniet steeds weer, laat U zien aan de buitenwereld samen met mij, want uw verlegenheid speelt u soms parten en dat hoeft helemaal niet heb vertrouwen en  “Go with the flow” is toch uw levensmotto ?

“Ja, in het hier en nu.”

“Oranje Boven zullen we hier wat op drinken wat kan ik voor U halen?

“Ja, graag een décafé cappuccino met veel schuim en jij?

” Een glas rode wijn met een rietje.”

“Prosit” and GO… geen woorden maar daden”

Dank je wel talent tot ons volgende koningstalentengesprek samen op een boomstronk als mens op voet van liefde eenheid en gelijkwaardigheid.

Ik treed binnenkort af als koningin om prinses te worden om meer tijd aan jou te besteden.

“Wat is dat  fijn om te horen.”

“We houden contact bonjour Majesteit.”

“Bye Bye my friend. “

Beacrea ©

Verhaal 5: een waargebeurd kerstgebeuren:

“Jolietje hallo kom je met mij spelen?”

Waarom zou ik Eduard?

“Ben je boos?”

Neen, ik heb geen zin om met jou te spelen.

“Hoe komt dat nou?”

Ik heb iets heel ergs gedaan.

“Wil je het tegen mij vertellen?”

Waarom zou ik.

“Wij zijn toch vriendjes?”

Ja, dat is zo.

“Zullen wij samen op de schommelstoel gaan zitten?”

Dat is goed.

“En ga je het dan aan mij vertellen?”

Ja…

“Vertel.”

Nou, ik wilde mijn moeder verrassen om de beeldjes uit de kerstal af te stoffen met een stofdoek, want mijn moeder gebruikt geen swifter dat vindt ze te modern.

“Is je moeder thuis?”

Ze zit boven achter de naaimachine ze maakt een matrozenjurk voor mij.

“Waar staat die kerstal?”

In de woonkamer op het buffet.

“Ga door.”

Nou, ik had al een paar schaapjes en de herder afgestoft en begin met een van de Driekoningen…ik stof heel eerbiedig deze koning af, want ik heb een heilig ontzag voor hem, ik stof zijn hoofd te ruw af,  ik denk dan zal ik die eens even een grote beurt geven…ik draai zijn hoofd in het rond in de stofdoek…

“En wat gebeurde er toen ?” “Vast iets heel ergs.”

Ja, opeens  tolde zijn hoofd  nog harder in de stofdoek in het rond…opeens zijn hoofd eraf…ik heb nog nooit een moord gepleegd geloof me Eduard.

“Ik geloof je Jolietje. “Wat heb je toen gedaan?”

Ik heb zijn hoofd  terug op zijn lijf gezet je kon er niets meer van zien…toen heb ik de kerstal in de steek gelaten, want van verder stoffen kwam niets meer, toen ben ik van schrik naar buiten gerend en toen zag ik jou staan.

“Wat heb je met de stofdoek gedaan?”

Terug op zijn plaats gelegd in het stofdoekenmandje in de werkkast in de bijkeuken.

“Hoe is dat afgelopen?”

Mijn moeder stoft elke dag haar geliefde beeldjes af.

“En…?”

Ik zie haar niet maar hoor haar wel!!! harder als toen ze laatst een muis zag. Ze slaakt een keiharde gil zo hard dat ik mijn vingers in mijn oren moest stoppen.

“Wat zei ze?”

Dat hoorde ik niet want ik had nog steeds mijn vingers in mijn oren.

“Wat jammer nu voor mij want nu weet ik nog steeds niet hoe het is afgelopen.”

Ik zag later dat mijn moeder zijn hoofd er weer had opgelijmd, je ziet er bijna niets meer van en als mijn moeder begint te jammeren zitten mijn oren nog steeds dicht.

“Is zij er ooit achter gekomen dat jij dat had gedaan?”

Ja,  omdat mijn geweten begint te knagen toen ben ik naar beneden gegaan en toen ik haar zag ben ik op haar schoot gekropen en heb haar alles verteld.

“Na het opbiechten gingen je oren toen weer dicht?”

Neen, ze staan weer wagenwijd open.

“Wat heeft ze na jouw bekentenis tegen jou gezegd?”

Dat is iets tussen mijn moeder en mij…

“Maar ik ben toch je vriendje?”

Ja, Eduard maar het is toch iets tussen mij en mijn moeder.

“Jammer.”

Wil je mijn nieuwe matrozenjurk zien?

“Ja graag Jolietje.”

Beacrea © is Jolietje in dit verhaal.

Verhaal 6: waarom Else niet meer naar school wil:

Else een negenjarig meisje moet weer naar school, maar ze wil niet omdat Juf Pansloot de laatste weken niet aardig meer is tegen haar. Waarom snauwt ze zo tegen haar ze begrijpt het niet en ze kan er niet meer tegen. Het is altijd zo’n aardige juf vol grapjes laatst zei ze nog: “Opgepast anders zet ik je neus tussen twee oren.” Else wil het wel tegen haar moeder zeggen, maar dat kan nu niet, want die is bij haar zus in Hengelo logeren en Paps heeft het altijd zo druk met zijn werk.

Ze trekt haar jas van de kapstok en loopt naar buiten daar hoort ze muziek en ze luistert waar de klanken vandaan komen. Ze ziet Eliot zitten de muzikant die zo prachtig op zijn viool speelt. Ze kijken elkaar aan en hij knipoogt tegen haar en Else zwaait met haar hand hem een goedemorgen toe. Ze luistert naar zijn prachtige muziek en ze wordt van binnen helemaal vrolijk door en vergeet even haar probleempje. Eliot is uitgespeeld legt zijn viool voorzichtig neer en loopt naar zijn rugzak en haalt er een appel uit en breekt hem doormidden en geeft de andere helft aan Else en zij zegt: “Dank je wel.”

Else gaat stilletjes naast hem zitten in het gras en Eliot voelt dat er wat is en hij vraagt: “Wat is er aan de hand met je ben je ziek moet je niet naar school? ” ik ben niet ziek” en dan vertelt ze haar probleempje. Eliot kan heel goed luisteren en als Else hem alles heeft verteld vraagt hij haar :” hoelang is dit al aan de gang?” “Ongeveer twee weken “zegt Else “Heb je er al met je ouders over gesproken?” “Neen nog niet.” Eliot stelt voor om samen naar de juf toe te gaan en Else stemt toe. Eliot pakt zijn viool en strijkstok en Else reikt hem zijn rugzak aan. “Dank je wel Else.”

De school is dichtbij  ze bellen aan en de directeur IJveraar doet open en ze vragen hem of Juf Pansloot nog op school is? “ja hoor je weet de weg hé Else?” Wacht even wie is eigenlijk die mijnheer die naast je staat?” “Dat is Eliot de straatmuzikant mijn ouders kennen hem ook heel goed.” Oké  loop maar door.” Ze lopen via de hal de grote gang in en kloppen op de deur van Juf Pansloot haar lokaal.

“Ja binnen”  zegt Juf en ze ziet Else staan en vraagt meteen heel snibbig waar was je vanmorgen?” Else wil het haar vertellen maar Eliot stelt zich voor. “Wat komen jullie doen?”  “Wij willen U een vraag stellen lieve Juf Pansloot. Ben ik wel zo lief vraagt juf zich nu af? “Wat is er met U aan de hand en waarom moppert U zoveel de laatste tijd tegen mij en de andere kinderen?”  “Waar komt dat door vraagt Eliot?”

Juf wordt opeens heel verdrietig  de tranen springen haar in de ogen als ze zegt: “mijn poes Habbekrats is ernstig ziek, zij slaapt bijna niet meer daardoor slaap ik zelf slecht en ik ben steeds met mijn gedachten bij haar als ik les geef. “Kunnen we iets voor U doen Juf ?” “Ja, willen jullie even met mij mee naar huis gaan om Habbekrats op te vrolijken?” “Jawel zeggen Else en Eliot tegelijk ze moeten hier om lachen ze mogen een wens doen, dat is niet zo  moeilijk, dat Habbekrats maar gauw weer beter mag worden, maar op welke manier? De dierenarts heeft poes al onderzocht ze geeft niergruis en kan moeilijk plassen ze heeft roze pilletjes die juf haar drie maal per dag moet geven en speciale poezenbrokken.

Opeens weet Eliot het, hij pakt zijn viool en strijkstok en begint zachtjes te spelen voor het zieke poesje wat gebeurt er nog meer? Juf pakt Else vast  en samen dansen ze de kamer door en iedereen wordt er vrolijk van en poes… is in slaapgevallen. Ze drinken samen gezellig nog een kopje chocolademelk met een heerlijke eierkoek en Juf is weer helemaal blij. Ze heeft een plan en vraagt aan Eliot of hij morgen komt spelen op zijn viool in de klas en dan nemen ze Habbekrats goed ingepakt mee in haar mandje.

Else gaat morgen weer naar school, want dat wil ze niet missen.

Ze nemen zwaaiend afscheid en bedanken voor al het lekkers en roepen tegelijk…”Slaap lekker en tot morgen juffrouw Pansloot.”

Beacrea ©

Verhaal 7: Pappie Pappie

Lalalalalalalalalala…waar zal ik nu eens over schrijven?

Bij de schrijverslessen geleerd als je niet verder kunt doorschrijven en daar gebruik ik altijd lalalalala voor.

Ik ga over mijn droom schrijven waarin ik keihard riep Pappie Pappie.

Bea: heb jij mij vannacht horen roepen in mijn droom?

Pappie: jazeker wat is er aan de hand?

B: dat weet ik niet maar toen ik wakker ben geworden dacht ik gelijk aan jou. Hoe gaat het met jou?

P:heel goed hoor ik verveel me voor geen cent hier in het hemelse rijk.

B:ben je daar alleen?

P:neen hoor, je moeder je broer Jos en zussen José en Ria en familie van der Schoot en van der Loo houden mij gezelschap en kijken hun ogen uit naar de ontwikkelingen in jullie aardse rijk.

B:is tante Marie nog steeds aan de poets?

P:ja, ze kan het niet laten en heeft van Petrus een nieuwe swifter gekregen ze is er zo blij mee.

B:en tante Mietje die altijd het stopwoord Mozes gebruikte als er iets fout ging gebruikt ze dat woord nog steeds?

P:ja, eindeloos ze is dol op Mozes en zij ontmoet hem regelmatig hier in het café Het Hemeltje.

B:hoe gaat het met ons Ria voelt ze zich al thuis hierboven?

P:helemaal, ze is nu helemaal zonder pijn alleen…ze mist haar elektrische rolstoel waarmee ze door de smalle gangen van het verpleeghuis sjeesde, ze had hier nog meer de ruimte gehad om te toeren want wij hebben hier geen wanden.

B:hoe gaat het met Jos? Is zijn dementie verdwenen?

P:geen last meer van  hij speelt heel veel spellen domino met zijn kinderen en Arubaanse vrienden hier.

B:hij won altijd de spelletjes van mij  en moest daarom keihard lachen…ik lachte dan maar als een boer die kiespijn heeft.

P:hij wint nu af en toe hij krijgt hier sterkere spelers tegenover zich.

B:ik mis je nog steeds snik snik.

P: lieverd ik hou van je en ik ben heel trots op je waar je allemaal mee bezig bent; als kind kon je niet goed leren vooral rekenen steeds een vier maar als er een acht voor vlijt naast stond had jij je best gedaan. De wekelijkse bijlessen bij Juffrouw Rottier uit Tilburg hebben je iets bijgespijkerd.

B:heel leuk deed ze dat met appels en peren en ontbijtkoek. Als ik op mijn rapport een vier voor rekenen en een vier ernaast voor vlijt had moest ik bij je op het matje komen, dan was ik heel bang dat je boos op me zou worden.

P:lieve schat neen hoor dat was alleen om je te stimuleren om nog beter je best te doen om je diploma te halen.

B:ik wasschilder liever dan dat ik reken. Weet je dat we hier rekenmachines hebben?

P:ja, maar die zijn te modern voor mij daar kan ik met mijn hoofd weer niet bij.

B:waarom mocht ik van jou mijn dromen niet verwezenlijken door geen verpleegster te worden en waarom stuurde je mij niet naar het conservatorium of toneelschool?

P:daar kon jij geen droog brood mee verdienen ook niet als je alleen in het leven kwam te staan.

B:daardoor ben ik sputterend op de Kleuteropleiding in Tilburg aan de Korvelseweg terecht gekomen bij de zusters van Liefde helemaal geen krengen van Barmhartigheid ze hadden het beste met je voor. Studeren ging beter de hoofdvakken  muziek en tekenen taal opvoedkunde drama mijn geliefde vakken kwam ik toch nog aan mijn trekken:-))

P:gelukkig maar ik begon me al zorgen te maken dat ik het allemaal verkeerd had gedaan.

B:pappie maak je nu geen zorgen  hierover kijk nu toch eens wie ik nu ben geworden. ik ben heel trots op mijzelf.

P:een lieve laatbloeier ben je.

B:dank je nu nog een laatste vraag speel je nog steeds biljart?

P:ja, maar nu met gouden ballen ze rollen precies waar ik ze wil hebben…hahahaha…

B:ik ga er weer van door  doe je ze allemaal de lieve groeten daarboven en zeg dat ik van ze houd.

P:zal ik doen en let goed op jezelf en neem meer je rust tussendoor.

B: doe ik Pappie Pappie I love you xxxxxxx

Beacrea ©

Verhaal 8: Bij de operette Im Weissen Rössl

Wiep een vriendin uit het onderwijs haalt mij over om bij de Operettevereniging te gaan dat lijkt mij wel wat, want ik houd van zang en toneelspel. In de schouwburg in Utrecht was mijn eerste optreden…zonder bril…ik zie alles vaag en durf daardoor ondeugender te spelen, omdat ik de toeschouwers niet scherp zie zitten. Toch heb ik twee brillen meegenomen eentje ligt aan de ene zijkant en de andere bril aan de andere kant van het toneel, dat is omdat we vele keren ons moeten verkleden in haastige spoed de trappen af naar beneden naar de kleedkamer dat is wel een zenuwengedoe en opeens lagen mijn twee brillen aan één kant en moest ik zonder bril de trap afrennen.

De oefenavonden zijn heel leuk. De mannen leren hun teksten niet goed uit hun hoofd en krijgen daar een berisping over van de regisseuse, toen riep Jaap: ‘dat ligt aan Bea’ eerst ben ik heel verbouwereerd, daarna  moet ik lachen om zijn grap. Ik krijg een piepklein rolletje waarbij ik niets hoef te zeggen, dat durf ik wel aan er is een stoel tekort en ik moet met Rinus een gevecht leveren om die nog ene lege stoel…dat gaat me heel goed af het voelt als een soort stoelendans.

We moeten ook dansjes oefenen dat groepsgebeuren is niet mijn sterke kant met afkijken leer je ook niet veel…ik mag met Rita dansen dat ging goed bij de oefenavonden maar de regisseuse zei als je het niet meer weet ga je op de verhoging staan op het toneel dat heb ik gedaan… na een paar danspassen vlieg ik gelijk de verhoging op bij de uitvoering en laat Rita in de steek, na afloop foetert ze mij uit later begrijp ik pas wat ik haar heb aangedaan mijn excuses gemaakt aanvaard en ze zei ‘flik me dat nooit meer’ .

We moeten ook nog zelf voor de kleding zorgen en dat is niet mijn sterke kant ik vertel dit tegen mijn tekenjuf en ze zei tegen mij ‘Bea kom op het eind van de week maar langs ik heb koffers vol met kleding staan uit die tijd.” Goed toch als je je kwetsbaar opstelt en gewoon zegt waar je mee zit. In de tweede akte komen we na een boottocht als groep van de loopplank af ik voel me als een filmster en zo zeker in die tijgerprintjurk van de tekenjuf  met hoed en zonnebril op maar hoogmoed wordt gelijk gestraft haha ik zwik op mijn geleende hogehakschoenen maar dat gebeurt in het dagelijkse leven ook bij mensen dus dat is een herkenningspunt bij de toeschouwers in de zaal. Voor de voorstelling begint moeten wij ons ook helemaal opvullen met een soort schuimrubber ik heb een mooie rode blouse van mijn moeder opgevuld en dan verschijn ik op het toneel en wat hoor ik bovenuit de loge een geweldige lachsalvo van mijn echtgenoot die mij gelijk herkent.

Ik heb veel steun aan Wiep gehad met haar vele jaren operette ervaring. We eindigden bij het slotakkoord met onze armen fier en strak de lucht in dat zet de laatste noot kracht bij en het applaus is overweldigend ik zie dat vaag maar hoor het des te beter.  Na een drankje met de groep rits ik mijn twee brillen mee naar huis en ik gebruik de volgende keer wegwerplenzen voor  een uitvoering. Iemand had toch haar bril opgezet die durft… maar krijgt een stevige uitbrander ze moet haar bril gelijk afzetten waarom vraagt ze ‘omdat het lamplicht in het brillenglas weerkaatst en dat is dan op de foto’s te zien.’ zegt de regisseuse.

Het doek valt en ik ben weer een levenservaring rijker.

Beacrea ©

Verhaal 9: De Witte Roos dialooggesprek tussen Kareltje en Beacrea en De Witte Roos

K:wat ben je aan het doen Beacrea?

B:zit jij soms op FaceBook? daar stellen ze ook altijd die vraag.

K:neen, daar begin ik niet aan mag ik nu een antwoord op mijn vraag?

B:ja hoor, ik wil een verhaal gaan schrijven over De Witte Roos.

K:waar kan ik die kopen?

B:Bea deze roos is niet te koop.

K:waar kan ik deze Witte Roos dan ontmoeten?

B:in je eigen hart.

K:hoe ga ik dat doen?

B:zet je voetjes goed op de grond sluit zachtjes je ogen laat je buik op en neergaan eerst omhoog en dan omlaag heel goed, zet  dan een witte roos voor je neer.

K:dat heb ik gedaan maar ik zie de witte roos niet.

B:toch is de witte roos nu bij je zet de roos nu in je hart ook even in je buik en dan weer terug in je hart.

K:dat heb ik gedaan maar ik wil de witte roos zo graag zien.

B:doe je ogen eens even open kijk eens wat ik hier heb.

K: een hele mooie kaart met De Witte Roos van Liefde erop.

B:sluit je ogen maar weer wil je wat vragen aan De Witte Roos van Liefde?

K:Ja, mijn vriendje is ziek en ik wil vragen om hem weer beter te maken

B:vraag het maar en zet je vriendje in De Witte Roos van Liefde wel stil zijn om te luisteren wat er gezegd wordt.

WR:Kareltje je vriendje moet heel goed uitzieken en veel drinken en luisteren wat de dokter tegen hem gezegd heeft want hij zingt teveel zijn eigen wijsje.

K:dat zal ik tegen hem zeggen hoor.

WR: je kunt altijd alles tegen mij vertellen en alles aan mij vragen voor jezelf en voor anderen. Je krijgt alleen als het goed voor jou en goed voor de ander is. Teken eens een Witte Roos voor hem en geef die aan je vriendje Theodore.

K:dat ga ik doen.

WR:Tot de volgende keer weer en doe Beacrea  de hartelijke groeten van mij. Ik strooi nu witte roosjes in je hart Kareltje en geef haar hier een roosje van. Zo kun jij ook uitdelen bijvoorbeeld aan je lievelingspoes die zich niet zo lekker voelt vandaag.

K:maar als de roosjes nu op zijn in mijn hart?

WR:dan kun je ze altijd weer aan mij vragen hoor.

K:Oh, wat fijn dank U wel.

B:dank je wel voor je Roosje Kareltje ik ben hier heel blij mee. Doe nu je ogen maar weer open en rek je eens goed uit en beweeg je handen en voeten goed zo.

K:Wat fijn, dat jij mij hebt geleerd hoe ik met de Witte Roos kan werken en dat ik steeds om die Witte Roosjes kan blijven vragen. ik word hier heel blij van en maak nu een rondedansje.

B:graag gedaan hoor Kareltje.

K:Ga je dit nu ook aan anderere mensen leren?

B:ik heb het op mijn website gezet bij De Witte Roos en dan kunnen ze het zelf aanleren hoe ze ermee kunnen werken. Dag Kareltje dikke knuffel.

K:Dagdag ik hou van jou tot de volgende keer en  ik kom zeker terug om weer van jou te leren.

Beacrea ©

Verhaal 10:mijn clowsgebeuren :

Mijn grote wens was om een Clinique clown te worden. Ik bofte want mijn geliefde neef Eric de Bont heeft een internationale clownsschool eerst in Ibiza nu in Menorca in Spanje. Maar een paar keer in de zoveel tijd gaf hij workshops in Nederland in Maurik in een kerk, dat is voor mij een meevaller, want reizen is nog niet mijn sterke kant. Ik geef me op voor de weekendworkshop en ben van plan  niet tegen de groepsleden te vertellen dat ik een tante ben van Eric. Ik pak mijn koffer ik hoef geen clownskleding mee te nemen wel een rode neus. Ik slaap met twee andere vrouwen onder de klokkentoren en aan de overkant is een café waar eindeloos de hit van Jantje Smit wordt gedraaid van “Mijn lieve Oma.”

Na het voorstellen en een heerlijk ontbijt gaat de workshop beginnen. Eric legt uit wat we gaan doen, we gaan op het grote toneel doorelkaar lopen hij geeft opeens een stopteken en hij vraagt aan de groep: ” Wat zie je aan deze vrouw?” terwijl hij naar mij wijst “niets bijzonders zeggen een paar clowns in spé. “kijk nu eens goed.” zegt Eric weer, maar niemand geeft antwoord, dan zegt hij:” de gekte zit in haar.” Iedereen lacht behalve  ik. We gaan door met de workshop een voor een komen we achter een kamerscherm vandaan ik loop dan naar voren ik  durf niet verder te kijken dan mijn neus lang is. Erik zegt “de zaal inkijken over mij heen Bea.” dat probeer ik tjeetje wat beangstigend is dat voor mij en mijn verlegenheid als kind komt weer bovendrijven.

De volgende oefening is  een rollenspel ik krijg de opdracht dat ik vanuit een uitzendbureau wordt uitgezonden om een zieke clown te vervangen Erik zegt:” en je moet precies doen wat de eigenaresse Marja je vertelt zij is ook een clown.” We hebben van een balletdocente die bij Eric werkt, vandaag een dans geleerd en daar wil Marja mee beginnen. “Je gaat niet gek doen hoor,” zegt ze tegen mij.” “Oh, dat is nu juist mijn sterke kant” zeg ik tegen haar. Ze gaat alvast op een knie klaar zitten en de bedoeling is, dat ik om haar heen ga draaien maar… ik ga ook op een knie zitten, want er was mij opgedragen om precies te doen wat zij doet…daar zitten we dan…Ze wordt heel boos, maar de andere groepsleden beginnen onbedaarlijk te lachen en opeens proest Marja het uit.

De volgende dag gaan krijgen we een opdracht van Erik er lopen steeds twee clowns in spé op de maat rond op de maat van de muziek en er mag een andere clown bijspringen je mag zelf weten wanneer jij je aansluit. Als je iets fout doet krijg je een klap om je oren, maar daar mag je niet direct op reageren je staat dan stil en blijft onnozel kijken. Dat zal mij niet gebeuren dacht ik. Ik wacht mijn kans af…opeens verschijnen er twee lange grote professionele clowns het toneel op dan een innerlijke prikkel en ik spring bij. Ik dans er vrolijk op los en de beide clowns houden me in de gaten geen fout te bekennen…maar opeens raak ik uit de maat…en krijg een dreun om mijn oren…ik schrok maar dat laat ik niet merken ik sta stil laat geen enkele reactie van boosheid zien kijk rond en na een tijdje laat ik mijn boosheid zien. Leuke oefening was dit, alleen de klap had wel wat zachter gekund.

Het werd steeds leuker en er werd veel gelachen. Er werd heerlijk vegetarisch gekookt door een vriend van Erik die met zijn vrouw in de pastorie woonden. ’s Avonds moesten we naar films kijken van Mr. Bean. Eric  ging weg ik kon niet mee, want dat werd mijn geheim verraden…

Het evalueren kwam in zicht we gingen in een grote kring zitten met Eric erbij. Hij vraagt ons wie er wil beginnen? Ik zei: “ik graag” omdat ik vind dat ik nu toch het recht heb om te zeggen wie ik echt ben…ik ben de tante van mijn geliefde neef Eric…een en al verbazing in de groep: “Wat leuk.” Daarna zet ik Eric in het zonnetje ik vertel de groep over zijn capaciteiten en bedank hem voor deze geweldige workshop waar ik zo van heb genoten.

Een paar dagen komen mijn man en ik uit het ziekenhuis in Nieuwegein waar we een ziekenbezoek hadden afgelegd en liepen naar het tramstation  opeens kwam daar een vrouwelijke cliniclown naast ons staan zij moest ook met de tram mee. ik knoopte een gesprek aan natuurlijk en vertelde haar heel enthousiast over de workshop.

Toen ik in bed lag liet ik alles nog eens als een langzame film aan mij voorbij gaan toen nam ik het besluit om mijn kaarten van eigen werk een tijdje  te verkopen voor het goede doel: de Cliniclowns, die heel wat geld opbrachten. Verder besloot ik niet in ziekenhuizen me te laten zien als clown. Ik ben in mijn leven al een unieke clown zonder rode neus  die vele harten weer kan laat lachen en dan ben ik op zijn best.

Want lachen is gezond toch?

Beacrea ©

Verhaal 12: kerst 2015:

Lalalalalalalalalalalalalalala… zo dat is alweer een tijd geleden dat ik een verhaal heb geschreven van binnenuit voelde ik dat ik weer moest schrijven…waarover dan…ik zou het niet weten, daarom begin ik gewoon eerst met lalalala…

De eerste kerstdag is alweer voorbij we waren bij onze geliefde kinderen waar we werden verwend met een uitgebreide lunch. Het gesprek ging o.a. over de echte – en economische vluchtelingen. Ik legde mijn oor verder ter luister…bijna iedereen liet zich horen.

Ik hoorde dat de vluchtelingen uitleg kregen in de opvangcentra over de levenswijze van de Nederlandse mannen. Dat vond ik heel fijn nieuws om te horen. Ik wil ook nog wat zeggen…ik vind het nogal wat voor de andere culturen al dat bloot op onze tv zenders tegen hun boerka’s.

Onderwijl werd het heerlijke toetje opgediend. ik vroeg me af hoe de vluchtelingen nu hun Kerst vierden.Een gedachte en grote kerstwens kwamen in mij op en ik was opeens verzonken in gebed:”God graag van oorlog naar vrede voor alle mensen op aarde.”Mama wil je nog wat van het toetje?” “Neen, ik wil alleen dat mijn wens wordt verhoord.”

Toen ik klaar was met mijn schrijverij zette ik de tv aan en een geestelijke zei tot het volk in de kerk:”als je aan de hand van God loopt hoef je niet bang te zijn verder zei hij “Heer ontferm U over ons, over ons land en de wereld.”

“Amen! zei ik stilletjes vanuit mijn hart en ik zal ook heel blij zijn als er wat meer positiefs nieuws op de tv zenders komt dat is mijn volgende wens! Nogmaals riep ik maar nu keihard “AMEN!”

Beacrea ©

Verhaal 13: Dialooggesprek tussen Vrijheid en Monster

V: Hallo ik zal me even voorstellen mijn naam is Vrijheid In Gebondenheid.

M: Hallo ik ben Monster en mijn achternaam is Jennen.

V: Hoe oud ben jij eigenlijk Monster?

M: Mijn jaren zijn niet meer te tellen. Waarom wil je dat eigenlijk weten?

V: Ik ben nogal nieuwsgierig aangelegd ik heb een vraag waarom jen pest jij mij de hele tijd?

M: Omdat jij aan mij  geen grenzen stelt ik kan dan doorgaan zolang ik wil.

V: Ik ben iedere keer uit mijn doen als jij mij niet de vrijheid gunt STOP IT met dat gejen!

M: O neen hoor dan word ik werkeloos en daar voel ik niets voor.

V: Zoek maar een ander om te pesten ik leen me daar niet meer voor.

M: Jammer, ik zal je missen.

V: Ik jou helemaal niet succes met jouw volgende slachtoffer.

M: Mag ik nog eens een bezoek brengen?

V: Als je dat maar laat!

M: Gaan we dan als vrienden uit elkaar?

V: Neen we gaan scheiden en ik vraag je ga niet meer op mijn vleugels zitten en gun mij mijn Vrijheid.

M: Amen.”

Beacrea ©

Verhaal : Weer een Sarah erbij:

11 juli 2016 Nicole onze oudste dochter wordt ingewijd door Sarah

Nicole wordt ingewijd door Sara

 

15 Responses to “Schrijverij”

  • Wat een prachtige verhalen vooral van de oppasvilla ik heb ervan genoten.
    Bedankt! Herma

  • Joke versteeg:

    Je laatste verhaal inzake pappie is mooi Bea.

  • Reacties die ik per e-mail heb ontvangen:
    “Mooi verhaal geeft een goede inkijk hoe jij contact met je vader beleeft/beleefd hebt.”
    “Wederom je nieuwe verhaal met plezier gelezen:-))je schrijft mooi en levendig.”
    “Ha,dat is grappig en leuk en knap!”
    “Ga door!!!”
    “Wij hebben met plezier jouw verhalen gelezen.”
    “Ik heb erg moeten grinniken om je Hemelse avonturen! Heel geestig, zoals jij je familie en bekenden daarboven gewoon liet doorpoetsen, en stopwoorden gebruiken.
    Ga zo voort Bea !!!

  • Wat een liefdevol stukje, mijn complimenten wederom Bea de witte Roos erg teer en toch krachtig.
    Liefs Erika.

  • Stan van Beckhoven:

    Lieve Bea,

    Ik heb van je clownsverhaal genoten.

    Het heeft veel herinneringen bij mij opgeroepen.

    Ga zo door!!

    Stan x

  • Jeanne:

    Lieve Bea, ontroerend verhaal.

    Op je eigen manier breng je veel liefdevols over.
    je zus Jeanne.

  • Toos Spaan:

    Lieve Bea,

    Wat een mooi verhaal,ik heb er van genoten.
    Je zegt wel dat ik overal op af stap,
    maar jouw talenten zijn zeker zo bijzonder !!
    Je schoonzusje Toos.

  • hallo Bea Crea,

    Super wat kun jij goed schrijven mooi zo doorgaan!
    Lieve groet,

    Everdina

  • Ans Visser Helmes:

    Wat heb je leuke verhalen geschreven Bea goed van jou hoor.
    Liefs Ans

  • Jeanne:

    2015-12 Het was weer een lange tijd geleden dat ik op je site was.
    Ik zocht de “WITTE ROOS” die mij rust zou verschaffen.
    Ineens raakte ik verdwaald in “DE schrijverij”. Wat ontzettend leuk om het weer eens te lezen. Blijf zelf dansen in het leven, dan weet ik zeker dat het goed met je gaat.
    bedankt voor “DE WITTE ROOS.
    Jeanne.

  • Vandaag weer heerlijk genoten van de verhalen!
    Echt geweldig.
    Heerlijk om mee weg te mijmeren!
    Ga zo door.

  • Irena:

    Lieve Bea, ik heb je vandaag gemist bij het tennissen! Ik ben gaan kijken op je site! Wat ben jij toch creatief bezig! Super! En wat kun jij leuk schrijven! Ik werd er blij en vrolijk van! Ik hoop je snel weer te zien. Een warme knuffel

Uw bericht